فال می خواهم بگیرم می شود نیت کنی؟

فال می خواهم بگیرم می شود نیت کنی؟
می شود با این غزل احساس سنخیت کنی؟
منطق لب های تو شد علت اشعار من
می شود با بوسه ای اثبات علیت کنی
طبع من گرم است، عشق من ندارد حد و مرز
تو زرنگی، می شود آن را مدیریت کنی؟
شعر من بی تو اهمیت ندارد نازنین
عشوه ای کن تا غزل را پر اهمیت کنی
عذر می خواهم حواسم چند بیتی پرت شد !
فال می گیرم..، دوباره می شود نیت کنی؟

بعضی ها
آرامش مطلقند ؛
لبخندشان ...
تلالو برق چشمانشان ؛
صدای آرامشان ...
اصلِ کار ، تپش قلبشان ...
انگار که یک دنیا آرامش را به رگ و ریشه ات تزریق می کند.
و آنقدر عزیزند ؛
آن قدر بکرند ؛
که دلت نمی آید حتی یک انگشتت هم بخورد بهشان ...
می ترسی تمام شوند و تو بمانی و یک دنیا حسرت !
بعضی ها
بودنشان ...
همین ساده بودنشان ...
همین نفس کشیدنشان ؛
یک عالمه لبخند می نشاند روی گوشه لبمان ...

من عقابی بودم که نگاه یک مار
سخت آزارم داد
بال بگشودم و سمتش رفتم
از زمینش کندم
به هوا آوردم
آخر عمرش بود که فریب چشمش ، سخت جادویم کرد
در نوک یک قله ، آشیانش دادم که همین دل رحمی ، چه به روزم آورد
عشق ، جادویم کرد
زهر خود بر من ریخت
از نوک قله زمین افتادم
تازه آمد یادم ، من عقابی بودم بر فرازِ یک کوه
آشیانِ خود را به نگاهی دادم

♥ منـــ از تمامــِ دنیا ♥
♥ فقط آن دایرهـ ی چشمانـــ تو را میخواهمـــ ، ♥
♥ وقتی کهـ در شفافیتشــ ، ♥
♥ بازتابـــ عکســـ خودمـــ را میبینمـ ♥

دوست داشتن به تعــــداد دفعات گفـــــتن نیست

حسیست که باید بــــــی کلام هم لمــــــس شود ...