زنى كه تنهایى را "انتخاب" كرده،
شاید بتوان،
از پریشانىِ موهایش،
از تیرگىِ لباس هایش،
از پاشنهِ كوتاهِ كفش هایش،
از بى نظمىِ قدم هایش،
و البته از هندزفرىِ توى گوشش كه مدام موزیكى غمگین پخش مى كند،
تشخیص داد.
اما شاید زنى موهایش صاف،
لباس هایش روشن،
پاشنه كفش هایش بلند،
و قدم هایش منظم بود،
ولى در عوض،
قلبش پریشان،
روزگارش سیاه،
خنده اش كوتاه،
و حوصله اش نامنظم باشد.
و این همان زنى است كه تنهایى را "انتخاب" نكرده،
بلكه "تنهایى" انتخابش كرده است!

یـاسـیـن كــرمـى

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: