خـــوابهـایـم گاهــ ـ ــ ـــــی ...

زیباتر از زندگـــی ام مـی شـونــد ...

کـاش گـ ــ ــاهــی ...

بــــــرای همیشه خـــواب مــی مــانــدم ......!

آدمهایی که ما را ترک میکنند سه دسته اند:

یک گروه آنهایی که بر میگردند

گرچه نه آنها دیگر همان آدمهای سابق هستند و نه ما!

گروه دوم کسانی هستند که هرگز بر نمیگردند

چه آنهایی که نمیخواهند ، چه آنهایی که نمیتوانند!

گروه آخر آنهایی هستند که باید دعا کنیم

آنچنان پلهای پشت سرشان را خراب کنند

که اگر هم بخواهند ، نتوانند برگردند!

خطر ناکترین گروه سومیها هستند .

چون موقع رفتن طوری ما را میشکنند ،

که ما تا مدتها در کما میمانیم

و خیلی دیر میفهمیم

که برای چه آدمهای بی ارزشی اشک ریختیم ،

احساس گناه کردیم،

از خود گذشتگی کردیم ،

و تا مرز نابودی ، زندگی را فدا کردیم ...

خیلی دیر میفهمیم ... خیلی دیر ...

ولی یک روز میفهمیم ...

چیزی که هرگز نمیفهمیم این است

که اصلا چه چیز این آدمها را آنقدر دوست داشتیم؟؟؟؟

( روزی که آدمهای بزرگتری ، با ارزشهای والاتری

وارد زندگی ما شدند ،

آن روز قدرِ خودمان را بیشتر میدانیم )

*****

زنده ام نه ازجانی که مانده؟ ازاستخوانهای لجبازی که روی هم ایستاده اند!

*****

*****

بزرگــــــــترین خطایت این بود ...
كه ...
فكر مى كردى ...
من همیــــــــشه "صبورم "

*****

به ســـلامتی بعضی از خاطرات خوشی که هــــنوزم وقتی یادشون میوفتی

با یه لبخند کــــوچولو کنج لبت تا چند لحظه حال و هـــــواتو بدجوری عوضـــــــ میکنه ...

*****

حواسَتـ باشَد

اَگر بہ مَردے بیش اَز حد بَهــا بدَهے

دیگر برآے داشتَنتـ تلـاش نمے کــند

نگاهَـــــــش ـَسـرد مے شَود

کلـآمَش بے روح

دستانَش یـخ زَده

حَرف ـهایَش بوے دلمُردگے مے گیرد

وَ آغوشش بوے هَوس

*****

سخت است ببازی تمام احساس پاکت را و هنوز نفهمیده باشی اصلا دوستت داشت ؟
روزگار با ما خوب تا نکرد ، ما را خوب “تا” کرد …

*****

عــشـق ؛

زیـــــبـاتـــریــن لـــذّتـــیـست ..

کــه بـه وقــت ِ ارتـــکاب ِ آن ..
...
خـــــدا ،

بـــــرای ِ بـــــشر ..

ایــــستــاده “دســـت” مــــــیـزنــــد

*****

هر چقدر

عطرت را عوض کنی

باز هم تنت …

بوی کثیفِ خیانت می دهد

عزیزِ لعنتی ام

*****